ერთხელაც მუზა მეწვია ღამე,

საათი იყო სადღაცა ექვსი,

ამ დროს დავწერე პირველი ლექსი,

მთვარეს გავანდე ჩემი ფიქრები,

ოდეს სადღაც ცაში ვიქნები,

როცა დამათოვს ციდან ფიფქები.

მეც მომხსნის, ვიღაც დაგრუზულს ტვირთებს,

უფალიც ერთ დროს წამიყვანს თვისთან,

მეც მისი ერთი შვილი ვიქნები,

შვილი, რომელმაც დაწერა ლექსი,

შეცდომაც სადღაც დაუშვა ბევრი.

                 ლექსის ავტორი: მარიამ ახალშენაშვილი

                Facebook